پنج دشمن كار تيمي

1-بي اعتمادي

1. اعضاء تيم هاي بي اعتماد ضعف ها و لغزش هاي خود را از يكديگر پنهان مي كنند.
2. از كمك خواستن يا دادن باز خوردهاي سودمند اكراه دارند.
3. از ياري دادن به حوزه هاي بيرون از حوزه مسؤوليت خود اكراه دارند.
4. از شناخت مهارت ها و تجربه هاي ديگران و بهره برداري از آن ها غفلت مي كنند.
5. كينه و حسد مي ورزند.
6. از شكست مي ترسند و براي پرهيز از گردهم آيي بهانه مي تراشند(هاکمن،2013).

2-ترس از برخورد

تيم هايي كه از برخورد مي ترسند:

1. نشست هاي كسل كننده دارند.
2. از كشف همه نظرها و ديدگاه هاي اعضاي تيم دوري مي كنند.
3. با ادا درآوردن و سعي در جلوگيري از برخوردهاي احتمالي بين افراد، وقت و انرژي خود را هدر مي دهد(هاکمن،2013).

3-نبود تعهد

1. تيم هاي گريزان از تعهد در تشخيص جهت حركت و تعيين اولويت ها، باعث ابهام و سردرگمي مي شوند.
2. به سبب كندوكاو بيش از حد و تأخيرهاي نا لازم، فرصت ها را يكي پس از ديگري از دست مي دهند.
3. به جاي پندآموزي از لغزش ها و شكست ها از آن ها مي ترسند(هاکمن،2013).

4 – پرهيز از مسئوليت پذيري

1. بين اعضاي تيم به سبب داشتن معيارهاي متفاوت در عملكرد، رنجش ايجاد مي كند.
2. مهارت ها و تعهدهاي اساسي را زير پا مي گذارد.
3. مسؤولیت رهبر تیم را بیش از حد سنگین می کند و او را به صورت یگانه کانون انظباط در می آورد (هاکمن،2013).

5- بی توجهی به نتايج کار

حد اعلای ضعف و نقص هر تیم این است که اعضای آن به چیزی غیر از هدفهای جمعی گروه دل ببند. تیمی کـه مـی خـواهد عملکرد خود را بسنجد باید پی گیرانه به هدف های معین و به دست آوردها و نتیجه های مشخص توجه کند(هاکمن[1]،2013).

 

2-3-10 موانع كار تيمي

1. اصطكاك در تقسيم كار و تصميم ‏گيري
2. كاهش بازدهي، بخصوص در ابتداي شكل‏ گيري تيمها
3. مشكل همسو كردن اهداف فردي، گروهي و سازماني
4. به تعويق افتادن اجراي كار به بهانه نظرخواهي و مشاركت
5. سازش و گروه سالاري تحت عنوان اجماع
6. توجيه سوء مديريت و نبود رهبري
7. عدم استفاده بهينه از تخصص‏ها و درگير شدن همه در كاري كه تخصص آن را ندارند
8. از اين شاخه به آن شاخه پريدن، اتلاف وقت در جلسات بي‏نتيجه(حائری،15:1389).

 

2-3-11 ابعاد تیم

همبستگی[2]: همبستگی و اتحاد به تصورات از یک حس با هم بودن در میان اعضا اشاره دارد و به عنوان جذب اعضا به سمت تیم تعریف می­شود. که می­تواند به عناون یک نیروی فیزیکی که افراد را کنار هم نگه می­دارد، مورد توجه قرار می­گیرد. احساس همبستگی و اتحاد به ارتقاء تمایل اعضای تیم به مراقبت یا کمک به یکدیگر تمایل دارد. ان­ها تمایل بیشتری دارند با یکدیگر اشتراک دانش داشته باشند.

اعتماد[3]: اعتماد در محیط تیمی به عنوان تمایل افراد به پذیرفتن آسیب پذیری بر اساس انتظار اعتماد به نفس، شایستگی هم تیمی، صداقت و خیرخواهی تعریف شده است. ارتباطات اثربخش در محیطی که اعتماد و تعهد رایج است رخ می­دهد.(پاولو[4]، 2010: 301).. اعضای تیم با اعتماد قوی­تر با تمایل بیشتری به طور پیوسته و هماهنگ با هم همکاری می­کنند.

نوآوری[5]: به نقل از بوک (2005)، نواوری در یک تیم به درجه­ای که تغییرات و خلاقیت به طور فعالی درون تیم تشویق و یا پاداش داده می­شوند اشاره دارد. تیم­های نواور روی یادگیری، جریان اطلاعات باز، ریسک پذیری منطقی تاکید دارند. اعضای چنین تیم­هایی نواوری را بهبود می­دهند و یک حمایت عملی برای نوآوریهای مقدماتی همکـاران فراهم می­کنند. در نتیجه افراد در یک محیط تیمی نوآور بیشتر برای ایده­های خلاق و جدید نسبت به افرادی که نواور نیستند توانا سازی می­شوند(بوک وهمکاران،2010).

[1]-Hackman

[2]-Cohesion

[3]-Trust

[4]-Pavlou

¹-Innovativeness