پوست و استخوان؛ رابطه میان مُد و معماری – برای استفاده های تستی-خزش گوگل در این سایت گوگل مسدوداست

بدن می تواند به عنوان یک وسیله، یک ماشین یا حتی یک ساختمان در نظر گرفته شود. از این رو می توان اینطور بیان کرد که پوشش دادن به یک فرد، به معنای ایجاد یک فضای شخصی است، درست مانند سازه های معماری، گرچه از نظر مقیاس بزرگتر هستند.

فشن و معماری ممکن است ارتباطاتی با یکدیگر داشته باشند: هدف هر دو این است که برای انسان پناهگاه " بسازد " به گونه ای ذائقه ما را بازتاب دهد. در همین راستا، باور شده است که رابطه میان فشن و معماری از از اولین مردمان پدید آمد که از یک ماده مشترک برای ساخت لباس و نیز پناهگاه خود استفاده می کردند.این رابطه به ارتباطات نزدیک تری میان این دو موضوع منجر شده است؛ به عنوان مثال، هر دو رشته در پروسه طراحی شان اشتراکاتی دارند که باعث ایجاد مرز های مشترک می شود: معماری و فشن هر دو قصد دارند تا فرم هایی بی نقص، راحت و زیبا را برای بدن انسان خلق کنند.

از سوی دیگر، معماری و فشن از جهات بسیار دیگری با هم متفاوت هستند. بطور مثال، فشن ناگزیر است که به نسبت معماری، در زمان کوتاه تری از میان برود، به مقیاس کوچکتری مرتبط است و مهم تر از همه این که فشن بیشتر در مورد بازاریابی و مصرف است، در صورتی که معماری پایا است و مرتبط به ابدیت. تمامی این تفاوت ها با هم، جامه ای از ارزش گذاری و تجاری سازی بر تن معماری کرده اند.

معماری نقش ایجادگر فضا را ایفا می کند. به طور مثال، معماری نقش یک استعاره سمبلیک و نماینده ای از ارزش های فرهنگی جامعه است. از آنجایی که فضای خارجی، فضای داخلی ما را بازتاب می دهد، این ارزش گذاری و تجاری سازی ها ممکن است معماری را به سمتی سوق دهد که ماموریت خود را در زندگی اجتماعی از دست بدهد. به همین منظور این امر اظهار می کند که معماری باید با فضاهای انسانی، سنت ها و ارزش های فرهنگی جامعه ای عجین شود که پایداری، جاودانگی و تمامیت دنیا را نشان دهد، تا اینکه میرایی فشن را تصویر کند.

این مقاله می کوشد تا ارتباط میان معماری و فشن را از جنبه های مفهومی، بصری و مادیت پیدا کند. این پژوهش اظهار می کند که در عصر جهانی شده ی امروز، تقریبا ناممکن است که معماری را جدا از فشن در نظر بگیریم. زیرا هر دوی این هنر ها پاسخگوی فرهنگ و محیط فردی و اجتماعی هستند. از جنبه مفهومی، معماری و فشن هر دو ادراک روانشناسی و ساختارهای فضایی را مخاطب قرار می دهند. از جنبه استعاری-بصری، هر دوی این هنرها ذوق و سلیقه ی فردی که آن فضا را اشغال می کند بازتاب می نماید. و از جنبه مادیت نیز معماری و فشن اشتراکات زیادی دارند؛ مانند استفاده از مواد و ساخته ها، استفاده از تکنولوژی، و از لحاظ جهانی شدن نیز، هنر و هنرمندان این دو حیطه بر یکدیگر اثرات متقابل نزدیکی دارند، به خصوص در دیزاینی پاسخگوی اجتماع، اقتصادی و ماندگار.

در حقیقت، نزدیک ترین رابطه میان فشن و معماری، از شروع خلق " سازه ها وفضاهای مطلقا زیبا " برای بدن است. برای تصویر این فضا، فرد معمار باید این را تجربه کند که مرکزیت دنیای تجربی، بدن انسان است.

بدن های ما و حرکات ما در ارتباط مداوم با محیط است؛ جهان و خودآگاهی و بازنمایی دوباره یکدیگر بطور مستمر. سپس، ماموریت فشن این است که مناسب ترین و راحت ترین پوشش را برای بدن برای بیان این حس فضا ایجاد کند.