" من زیبایی را در ناکاملی و در فکر تصادفی می بینم… می خواهم نگاهی متفاوت به چیزها داشته باشم تا زیبایی را بجویم. می خواهم چیزی بیابم که هیچکس آن را نیافته… خلق چیزی که قابل پیش بینی است بی معناست."
ری کاواکوبو یکی از نامتعارف ترین و نیز اندیشمندترین طراحان لباس در جهان است. وی متفکری است که از طریق طراحی لباس مفاهیمی فلسفی و اجتماعی را بیان می کند. در نظر بسیاری از مطبوعات و رسانه های تجاری زیبایی شناسی کاواکوبو متعلق به امروز نیست و شاید چیزی آخرالزمانی، عجیب و نامعمول را در خود پنهان دارد. گویی زیبایی در نظر وی از گذرگاهی مخوف و تاریک عبور کرده که در آن هراس از انفجار بمب اتمی تمامی چشم ها و چهره ها را هراسناک می کند.
کاواکوبو در توکیو متولد شد. در زمان کودکی او ژاپن مشکلات اقتصادی شدیدی داشت و فقیرترین کشور آسیا محسوب می شد. وی پس از اتمام تحصیلاتش در سال ۱۹۶۴ از دانشگاه کیئو در رشته ادبیات و هنر و فلسفه، به مدت دو سال در دپارتمان تبلیغاتی بزرگترین کمپانی تولید کننده الیاف آکریلیک مشغول به کار شد.
کاواکوبو هرگز آموزش طراحی لباس ندید و بطور خودآموز آغاز به کار کرد. سال ۱۹۶۷ بطور مستقل به طراحی لباس پرداخت و بعد از شش سال خانه مد خود را با نام کُم دی گقسو (همچون پسران) تاسیس کرد. همانطور که نام برند تجاری او مشخص است لباس هایی که طراحی می کرد پسرانه به نظر می رسیدند و اغلب از رنگ های طیف خاکستری، سیاه و سفید استفاده می کرد. او اولین مجموعه خود را در سال ۱۹۷۵ در توکیو به نمایش درآورد و در همین سال همکاری اش را با تاکائو کاواساکی معمار سرشناس، شروع کرد و هویتی ویژه به فروشگاه های لباس خود داد.
در سال ۱۹۸۰ به همراه یوجی یاماموتو، طراح لباس آوانگارد ژاپنی به پاریس رفت و اولین فروشگاه لباسش را در این شهر افتتاح کرد.
لباس ها و اکسسوار رِی پُر است از سوراخ ها، شکاف ها و حفره های کوچک و بزرگ که باعث می شوند نمای ظاهری لباس کهنه و دست دوم به نظر آید. او برای ایجاد این شکاف ها پیش طرحی نداشت و سعی می کرد از روش دست باف برای تولید پارچه های ناقص و معیوب استفاده کند. چراکه به اعتقاد او ماشین های بافت پارچه بیشتر از هر چیز مناسب بافت لباس های یک شکل اند و زمانی می توان از آن ها استفاده کرد که یکی از وَرد ها یا پیچ ها خاموش باشد. این تنها یکی از تضادهای زیبای شناسی کاواکوبو با طراحی غربی است. کاواکوبو می گذارد این خلا ها و شکاف ها همچون نقاشی های ژاپنی باعث شود مخاطب تخیل کند. او به مخاطب آزادی کاملی می دهد تا خود به تفسیر بپردازد. کاواکوبو این آزادی را در طراحی های لباس نیز الزامی می داند.
اندیشه کاواکوبو آرام و ساکن است و از درون همین سکون و آرامش، زیبایی خالص مورد نظرش جلوه گر می شود.
ناکامل بودن آثار وی از شکاف ها و برش های تند آغاز می شود و به هویت ها و چهره ها هم می رسد. به همین خاطر است که در برخی موارد چهره مدل های زنده را هم می پوشاند. او اولین طراحی بود که برای عکس های کاتالوگ ها و کت واک هایش از مدل های غیرحرفه ای، شخصیت های دنیای هنر و چهره های سینمایی بهره گرفت.
کاواکوبو همچنین علاقه زیادی به معماری، طراحی داخلی فروشگاه های لباس، گرافیک، بروشور و تبلیغات مد داشت. او معتقد بود تمامی این عناصر، بخشی از آثار او هستند. طراحی های او موازی با معماری حرکت می کردند و به عبارتی باور داشت معماری نقاط مشترک بسیاری با ساختار لباس ها دارد.
مُد یک تظاهر و فریبکاری نیست بلکه باید بوسیله نگرشی آزاد راهی برای یافتن وجود زیبایی بیابد. تضاد و مخالفت کاواکوبو با صنعت مد لباس در غرب تنها به ظاهر لباس ختم نمی شود بلکه باید آن را به عنوان بخشی از کلیت یک مفهوم در نظر گرفت.
کاواکوبو در زمینه الگو های رایج در صنعت مد غرب می گوید:" دو گونه انسان وجود دارد. گروهی هستند که به آن چه انجام می دهند اعتقاد دارند و تا آنجا که ممکن است دست به مصالحه و عقب نشینی نمی زنند.گروه دیگری هم هستند که صرفا به سود کردن می اندیشند و به آن اهمیت می دهند. این گروه اغلب اوقات برنده می شوند و قدرت بیشتری کسب می کنند. من در حال مبارزه با این نگرش هستم، هرچند می دانم در پایان کار نمی توانم برنده شوم."
منابع
Conceptual Art and Fashion in the 21st Century by Shirin Abedinirad
wwww.fashionista.com
www.britannica.com
