اصطلاح فست فشن یا مد سریع به لباس‌های مُد روزی گفته می‌شود که خیلی سریع از شوهای مُد به دست مصرف‌کنندگان می‌رسد. این محصولات ارزان قیمت، عمر کوتاهی دارند و با ترند بعدی ناپدید می‌شوند. فست فشن در دهه ۸۰ در آمریکا ظهور یافت، با انتقال کارگاه‌های صنعت مد به کشورهای آسیای شرقی، برندها توانستند هزینه ساخت را پایین بیاورند و محصولات تولید انبوه ارزان بفروشند.
برندهای بزرگی در صنعت مد مانند ایندیتکسر اسپانیا (Inditexer) که مجموعه برندهای زارا، ماسیمو دوتی، برشکا و … را دارد و یا برند سوئدی اچ اند ام (H&M) یا گروه آمریکایی گپ (Gap) در بازار فست فشن مشغول به کار هستند. این برندهای معروف که کارگاه‌های تولیدکننده آن‌ها در چین و آسیای شرقی مستقر هستند هر ساله میلیون‌ها لباس را به بازارهای اروپا، آمریکا و آسیا عرضه می‌کنند.
در واقع فست فشن به نیاز قشر متوسط در زمینه مد و لباس پاسخ می‌دهد و از ویژگی‌های آن می‌توان به سرعت زیاد عرضه اشاره کرد. معمولا ترندها و مُدهای فست فشن دو هفته بیشتر دوام ندارند و برای این کار برندها نیاز دارند تا از ایده اولیه تا تحویل به فروشگاه را در سریع‌ترین حالت ممکن انجام دهند. برند زارا با استفاده از همین ویژگی موفقیت زیادی در بازار کسب کرد.
فست فشن برای قشر جوان تا ۵۰ سال به وجود آمده و از مزایای آن می‌توان به تنوع زیاد محصولات اشاره کرد. این برندها سعی می‌کنند همه نیازهای البسه خانوار را در محصولات خود لحاظ کنند تا اگر پدری برای خرید یک تیشرت برای فرزندش به فروشگاه آمده، خودش هم دست خالی از فروشگاه برنگردد.
مهم‌ترین ویژگی فست فشن پیروی از مُد روز با بهایی در حد توان یک خانوده متوسط است. برندهای تولیدی همواره آخرین تحقیقات بازار و تحولات جهان مُد را بررسی می‌کنند و با انتخاب مدل‌ها مناسب و تولید سریع آن‌ها را روانه بازار می‌کنند. محصولات فست فشن ادعایی در زمینه کیفیت ندارند، این محصولات اساسا برای مصرف سریع و عوض شدن با مد بعدی ساخته شده‌اند و قیمت پایین اولویت این برندهاست.
همان‌طور که گفته شد فست فشن ریشه در مصرف‌گرایی دارد. حجم زیاد تولید محصولات فست فشن به تبع موجب ایجاد زباله می‌شود به طوری که این صنعت دومین صنعت آلوده‌کننده جهان پس از صنعت نفت و گاز است. همچنین تولید این محصولات در کارگاه‌های جنوب شرق آسیا با کارگرانی که در سال ماه کمتر از ۱۰۰ دلار درآمد دارند نیز موضوعات حقوق بشری را مطرح کرده است و بر غیرانسانی بودن این صنعت تاکید دارد.
منابع: